معنی حشره خوار در فرهنگ فارسی عمید

هر جانوری که خوراکش حشرات باشد، بعضی از گیاهان که حشرات کوچک را در برگ های خود می گیرند و جذب می کنند

معنی حشره خوار در لغت نامه دهخدا

جانور که غذای او حشره است مانند شارک (طرقه) و ترند (دم سنجه) و خلد (موشکور) و ژوژ (خارپشت). حشره خوارنده

معنی حشره خوار در فرهنگ لغت هوشیار

مایخور مایخوار پوزه دار

معنی حشره خوار - جستجوی لغت در جدول جو

حشره خوار

فرهنگ فارسی عمید

حشره خوار

لغت نامه دهخدا

حشره خوار

فرهنگ لغت هوشیار

رشوه خوار

کسی که رشوه می گیرد، رشوه خور، رشوه گیر

فرهنگ فارسی عمید

جیره خوار

کسی که از دیگری جیره می گیرد

فرهنگ فارسی عمید

پاره خوار

رشوه خوار، رشوه گیر

فرهنگ فارسی عمید

تشنه خوار

(اَ سَ)

که تشنگان را کشد. که تشنگان را در خود فروبرد. تشنه کش. بسیار سوزان:
خاصه در این بادیۀ دیوسار
دوزخ محرورکش تشنه خوار.
نظامی.
و رجوع به تشنه کش شود

لغت نامه دهخدا

پاره خوار

(اَ تَ)

آنکس که پاره ستاند. آنکس که رشوت گیرد. رشوت خوار:
فیل بچه میخوری ای پاره خوار
هم برآرد خصم فیل از تو دمار.
مولوی

لغت نامه دهخدا

اجره خوار

(پُ خوا / خا)

اجری خوار. راتبه خوار:
نه اجره خوار فروغم نه مرد منّت خضر
توجّهی که درین راه بی چراغ روم.
سنجر کاشی

لغت نامه دهخدا

حسرت خوار

(اُ نَ /نِ زَ دَ / دِ)

حسرت خور. رجوع به مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

چشته خوار

طعمه خوار. چشته خور. چاشنی خوار. مسته خوار، کسی که چون یکبار مزۀ چیزی را چشد همواره آرزوی آنراکند. در تداول عامه، کسی را گویند که چون یکبار از جانب شخصی بوی کمکی شود یا در خانه آن شخص از وی پذیرائی بعمل آید، همواره توقع تکرار آنرا کند و منتظرتجدید آن کمک یا آن پذیرائی باشد. رجوع به چشته خور شود، هر حیوان اعم از درنده و پرنده که او را طعام اندک دهند تا رام شود. درنده یا پرنده ای که بوسیلۀ چشته خوردن رام و اهلی شود:
منع دلم ز دیدن آن خال گو مکن
هرچند مرغ خیره شود چشته خوار به.
مسیح کاشی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

پشه خوار

(پَ شَ /شِ خوا / خا)

ملج. رجوع به ملج شود

لغت نامه دهخدا

تیره خوار

سیاه خوار. که سیاهی خورد. (صفت قلم). که غذایش سیاه و تیره است:
تیره ست زهره پیش ضمیر منیر من
خوار است تیر زی قلم تیره خوار من.
ناصرخسرو.
رجوع به تیره و دیگر ترکیبهای آن شود

لغت نامه دهخدا

رشوه خوار

(گُ / گَ بَ تَ / تِ)

رشوت خور. مرتشی. رشوت خوار. رشوه خور. رشوه گیر. رشوت گیر. (از یادداشت مؤلف). آنکه رشوه گیرد. پاره ستاننده. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به رشوه و مترادفات کلمه شود

لغت نامه دهخدا